113 kilometer voor 113

Op 11 oktober ren ik een ultraloop van 113 kilometer.

Niet zomaar een rondje hardlopen, én vooral een eerbetoon aan iedereen die ooit dacht: ik zie het niet meer zitten.

In 2012 verloor ik mijn moeder. Ze was een warme, lieve en zorgzame vrouw – en bovenal ook heel sterk. En toch zag ze geen andere uitweg meer. Haar overlijden heeft mijn leven op z’n kop gezet.

Ik wou dat ik kon zeggen dat tijd alle wonden heelt – en voor een deel is dat waar. Maar het verdriet, het onbegrip, de leegte… die gaan nooit helemaal weg.

Zelfdoding laat een leegte achter die moeilijk te bevatten is – vol verdriet, vragen en vaak stilte.

Die stilte wil ik doorbreken.

Met deze loop wil ik niet alleen geld ophalen, maar vooral bewustzijn creëren.

Zodat meer mensen weten dat er hulp is, dat er 113 is. Dat stichting 113 Zelfmoordpreventie dag en nacht klaar staat voor wie het nodig heeft.

En dat praten over zelfdoding geen taboe mag zijn.

Want erover praten kan levens redden. Écht.

Waarom een sponsorloop?

Omdat sporten mij enorm heeft geholpen in het verwerken van mijn verlies. Hardlopen gaf me structuur, rust in mijn hoofd, en momenten van reflectie.

Deze ultraloop is voor mij niet alleen een fysieke uitdaging, maar ook een manier om mijn verdriet om te zetten in iets positiefs – in hoop.

Help je mee?

Door mijn loop te sponsoren steun je het werk van 113 – en geef je hoop aan mensen die dat keihard nodig hebben.

👉 doneer op deze pagina en loop symbolisch een stukje met me mee. 

👉Of deel deze actie. Samen doorbreken we het zwijgen.

Voor deze actie ga ik deelnemen aan het Indian Summer Event.