Mijn gedachten rondom het trainen zelf

Voor context: ik heb een oude knie blessure, waardoor ik het erg spannend vind om te trainen voor en het rennen van deze 10 kilometer. Daarom heb ik heb ik contact opgenomen met mijn fysio om ervoor te zorgen dat ik fysiek de 10 kilometer kan gaan rennen.

Mentaal vind ik het erg spannend als ik heel eerlijk ben. Ik heb altijd over mezelf gezegd dat ik een sprinter in plaats van een duurloper ben. Daarbij heb ik praatjes als: “Ik heb ooit 8 jaar geleden uit de losse pols iets van 7,5 kilometer gerend, dus daarom denk ik dat ik eind september wel een 10 kilometer kan rennen”. Destijds hockeyde ik nog en deed ik actief aan krachttraining. Inmiddels ben ik wat kilo’s zwaarder, heb ik weken niet aan krachttraining gedaan en heb ik los van sporadisch skeeleren geen cardio gedaan.  

Aan de andere kant ben ik er heilig van overtuigd dat als ik mijn zinnen ergens volledig op zet, dat het me zeker weten gaat lukken. Ik houd wel van een uitdaging, maar dat neemt niet weg dat ik dit allemaal enorm spannend vind.