Al jullie steun geeft mij de kracht om door te kunnen gaan!

Lieve allemaal,

Het afgelopen jaar is de moeilijkste uit mijn hele leven geweest. Het verlies van mijn lieve dochter Kayleigh heeft een leegte achtergelaten die niet te beschrijven is. De stilte die volgde was oorverdovend, een stilte vol verdriet, vragen, en gemis. Ik dacht dat afleiding en gas geven mij zou helpen dit verlies te verwerken maar ik kwam er achter dat dit niet de juiste beslissing was en dat ik dit niet alleen kon verwerken. Lichamelijk raakte ik uitgeput waardoor ik uiteindelijk naast alle hulp om mij heen professionele hulp heb moeten zoeken. 

Er volgde een periode van stilte en herstel en toch ben ik in die stilte niet alleen geweest. Dankzij de liefdevolle steun van zoveel mensen om mij heen, Patrice, mijn kinderen en bonus kinderen, mijn familie, vrienden, collega’s, en mijn psychologe Muriel heb ik onder begeleiding mogen rouwen in mijn eigen tempo. Ik heb mogen huilen, stil zijn, praten, en soms ook weer voorzichtig kunnen lachen. Ik heb alle ruimte gekregen om te zoeken naar een manier om met dit verlies te kunnen leven. En dat raakt me diep.

Ik ben er nog niet. Maar ik voel dat het herstel langzaam in beweging komt. Dat de zwaarte ietsje minder zwaar voelt op sommige dagen. Dat ik, hoe kwetsbaar ook, weer in verbinding sta met het leven en voorzichtig de draad weer op durf te pakken.

Kayleigh zal altijd deel van mij zijn. Haar licht zal nooit doven. Voor mij is ze onmisbaar "Asellus Australis", de helderste ster in het sterrenbeeld Kreeft. Daar kijk ik naar met mijn telescoop als ik haar mis. En dan weet ik: ze is er nog. Op haar eigen, mysterieuze manier en zo zal ik haar altijd blijven herinneren. 

De pijn zal altijd blijven maar ik weet ook dat zij wil dat we verder gaan in dit leven, dat we veel liefde mogen ontvangen en geven en dat we heel veel plezier met elkaar mogen beleven. 

In haar naam en voor iedereen die worstelt met de zwaarte van het leven, zet ik me in voor Stichting 113. We liepen afgelopen jaar niet de Dam tot Damloop zoals we hadden gehoopt, helaas mocht ons startvak niet meer van start gaan door de vele uitvallers voor ons maar we geven niet op. 

In 2025 staan we er weer maar met nog méér mensen, met nog méér liefde en met nog méér kracht.

Dank jullie wel, voor jullie liefdevolle zorg, het luisteren, jullie aandacht, het stil zijn, jullie begrip en het er gewoon voor me zijn.

Met alle liefde dank ik jullie vanuit het diepste van het hart.

Laten we proberen om nog meer geld in te zamelen voor het verlenen van de juiste hulp die stichting 113 kan geven om anderen dit leed te kunnen besparen.

René